Наран улсад хөл тавьсаар даруй 10н жилийг ардаа орхижээ.
Хэдийгээр ирэн очин байдаг болсон ч, Япон бол 2 дахь төрсөн нутаг минь гэж бодож явдаг минь нууцгүй. Энэ улсад л мэргэжил болон боловсрол, соёл зан заншилыг өвлөн авч, цааш цаашдын сэтгэн бодох ажил үйлс маань энэхүү орныг түшиглэхийг хүснэм.
10н жил амьдраад үзэхэд урт биш ч юм шиг, мэдээж 1-р ангид орсон хүүхэд ЕБС-аа хуучнаар бол төгсдөг үе. Тэгэж бодохоор урт ч юм шиг. За ямартай ч, нэг мэдэхэд цаг хугацаа өнгөрөн өнгөрсөөр, нэг мэдэхэд сэнпай( дээд ангийнхныгаа япон хэл дээр ингэж хэлнэ.Эсрэг нь коохай ) болжээ. Коохай байгаа болохоор л, сэнпай болсон байгаа.
Сэнпай, коохай гэсэн нийгмийг ойлгож, тодорхой түвшинд хүлээн зөвшөөрдөг ч, тэгтлээ их дуртай бол биш. Хүмүүсийн харьцааг хааж боох гээд байх талтай.Олон олон жишээнээс харж ирсэн болохоор. Надад бол сүртэй муу үр дагавар байсангүй.
За тодорхойлолт болон сэтгэлийн хөдлөлөө энэ зэрэгт орхиод, гол сэдэвтэй оръё.
Коохай-аараа бахархах нь
Цаг хугацаа өнгөрсөөр, нийгмийн ажилд оролцоод ирэхээр, коохай сэнпай гэдэг үгний хэрэглээ ч их болох юм, тэрийгээ дагаад, сэнпай нарын үг нь алт шиг санагдаж түүнээс үл зөрөх хүний тоо ч их байдаг. Эсвэл ямар нэгэн байдлаас болоод үг хэлж ч чадахгүй болсон хүмүүс ихтэй. Өөрөөр хэлбэл, сэнпай болохоор л зөв ярихгүй шүү дээ гэсэн бодол үргэлж байдаг бөгөөд, коохай нар маань энэ тал дээр олигтой санаа бодлоо хэлж чадахгүй ирсэнд, харамсах тал их л байлаа.
Харин сүүлийн нэг жил орчимд уулзаж учирсан коохай нараасаа маань сэтгэл хөдөлгөж ийнхүү блог бичүүлэх хүмүүс гарсанд үнэхээр сэтгэл хөдөлгөм, үнэхээр бахархам....
Сэнпай нар минь ээ, сэнпай шиг сэнпай байцгаая. (Өөртөө ч ийнхүү өгүүлнэм)
Коохай нар минь, 頑張ろう！ маш том боломж бид бүгдийг хүлээж байна.
